her geçen gün çocukluğumuzdan uzaklaşmamız, geçmişi düşündüğümüzde anılarımızın çağaldığını hissetmemiz, büyük yüklerin altına girmeye, oyun oynayan çocukların yanından geçerken çocukluğunu hatırlayıp iç geçirmeye başlamamız, çocuksu gülüşlerin oyunların yerini iş stresi günlük koşuşturmaların alması, monotanlaşmamız, misketlerin ve çatapatların eskide kalmasıdır. ağlayarak bir şey elde edemeyişimizdir. güzel olduğu kadar üzücüdür de. kısaca boktan bir şeydir işte...
