geçici mutluluklar yaşamanın kaynağıdır. gülersin hemde kahkahalar atarak, şarkılar söylersin bağıra çağıra, dostlarınla omuz omuza sallanırsın ama her şey tek kalınca tersine döner bir anda. sesin kısılmıştır konuşmak dahi istemezsin gerçi takatin bile kalmaz, gülmek istemezsin çünkü unutmak istediğin şeyler olduğu aklına gelir, esasen ağlanacak haline gülmek de işine gelmez, gözünden yaşlar gelmeye başlar yalnızlıkla birlikte. dost omuzu, sohbeti yoktur, gitmiştir. derin bir sessizlik arasından sadece mırıltılar duyulur. aramak istenilen insanlar vardır. için gitse de elin gitmez bir türlü telefona, tuhaftır... rahatlatır, güldürür, ağlatır, söyletir, sövdürür... ama ne yazıkki sonunda hep eskiye döndürür. öyle tuhaf bir döngüdür yani...
