keşke olmasaydı, ölmeseydi. kendisini ben vurmak isterdim. çocukların boncuk boncuk terleriyle kazandığı paralarla, lüks villasında yaşayan ahmet buhan, öğleden sonraları golf oynamak için, arka bahçesine çıkmaktadır. yağmurun yağacağı belli olan bir günde, ahmet buhan yine, golf arabasına, sopalarını yerleştirip, golf oynamaya gitmiştir. 5 deliğide, büyük bir zevkle dolduran ahmet, 6. deliğe doğru giderken, yağmur bastırmıştır. 'geri dönme vakti' deyip, arkasına dönen kont buhanı, 9 mm.'lik belçika yapımı bir beretta karşılar. emniyeti indirirken, 'beni beklediğini umuyorum' derim.
- kimsin sen? evime nasıl girdin?
- ilköğretim okullarına, bakanlıklara, evlere, servislere nasıl girdiysen öyle.
- sana verdikleri paranın 2 katını veririm.
- ben çoğu zaman, para için insan öldürmem, buhan bey.
- ne için öldüreceksen, bütün düşlerini gerçek kılabilirim.
- 9 mm'lik bir kurşun, alnını delip, beynine doğru yol alırken, gözlerin kanla dolarken, alacağım zevki, kim gerçek kılabilir?
- herkes yaşadığı hayatın, bedelini öder. kaçabilirim, sanmıştım.
- cehennemde görüşürüz, buhan bey.
silah patlar ve ahmet buhan'ın gözleri, onbinlerce çocuğun nefreti ile dolar. yere düşen kendisi değildir adeta, kitaplarının üstündeki sayılara asılan çocuklar düşmüştür, yere. öğretmenin koparttığı, cevap anahtarı parçalamıştır zemini. çimenlerin üstünde, belki, vahşi bir kan, vardır. salıncakta sallandırılan, bir çocuğun gülümsemesini barındıran, bir kan vardır.
