a: adını süleyim ister misın?
z: benim adımı mi?
a: hıhı... dur düsünem. senin adın olsa olsa zarife olur.
z: aa, nerdan bildın?
a: çok zarifsin de ondan. sen benım adımı süle.
z: bilmem.
a: ıstiyim süle.
z: ıçbirsey gelmiyor aklıma.
a: ben adımi büyük makedon imparatorundan almısım.
z: a buldum, ıskender.
a: aleksander. ıskender, büyük Iskender. ama sen bana aleks de.
z: aleks.
a: baban ne is yapayı süleyem mi?
z: sen kimsın?
a: süleyemem.
z: e babam ne is yapayımıs?
a: baban sütçi senın.
z: bizı nerdan taniyısın?
a: süleyemem.
z: e sülemezsen süleme.
a: babanın sütçi oldugıni nerdan bildım?
z: ıç alakadar olmayım, zaten bizı taniyısın.
a: sütçinin kizı süt inegi tasır.
z: bn birsey sorayım mı sana?
a: sor.
z: hani o çocuklar yolumi kesti ya...
a: evet.
z: sonra o biri geldi hani bu atlı olan...
a: evet.
z: o sana bir bakıs attı. sonra übürleri tuplandı gittı. nasıl oldi o?
a: süleyemem.
z: sülemezsen süleme.
a: sen ne düsüniysın?
z: e seni taniyıda ondan.
a: dedim sana akillı kizsın.
a: zarife bizim boğayı sen mi buldun? dedem çok sevinecek iki gündür onu aray.
z: aaa baytar efendinin mi bu boğa. şey bizim ahıra geldı sabaha kada bagırdi durdi.
a: eeeyyyvahh gene aşik olmuş bizimkisi.
z: aşik mi olmuş eee hayvanlar aşik olur mi?
a: üle deme zarife aşk bu ferman dinler mi?
