"ben seni değil, elinde migros torbalarıyla, yağmur sonrası ıslak asfalttan yansıyan trafik lambaları ve araçların arka farlarından taşan kırmızı ve tonlarının ışık rapsodilerini deri çizmelerinin kocaman topuklarıyla ezişini; hyundai getz'ine atlayıp son derece sakin ve kendine güvenle arkana yaslanarak gittiğin 1. sınıf ahşap desenli muşambayla kaplanmış zeminli apartman dairende browni yeyip nescafe 3'ü 1 arada içerken ertesi gün işyerine götüreceğin raporları excel'de düzenleyişini; sözlükte cnbc-e dizi yorumları okurken rujlu dudaklarının kısmen kırmızıya boyadığı düzgün dişlerin ve makyajdan scotch brite'a dönmüş yüz derinin altındaki çıkık elmacık kemiklerinin uyum içinde hareket etmesiyle kırışıklıklar içine gömülen, siyahlarla bezeli gözlerini kısarak gülmeni ve yatmadan önce fırça manyağı yaptığın çakma sarı saçlarını; yatağının başucunda duran ahmet altan kitaplarını, dijital kale'yi, zar adam'ı, aktüel ve haftalık dergilerini sevdim..." şeklinde sürüp gidebilen duygu yüklü olay.
