yirmili yaşlardan sonra, insanı sarsan gücü bir kez daha anlaşılandır. yıllar geçtikçe hayal kurmamayı, aşık olmamak için kendini zorlamayı insana öğretendir. görmezden gelip sisteme yapışanların biricik dünyasında, umut etmenin eyleme dökülmesi için sistemin kabulü gereklidir. sistem denen canavar, kendi küçük canavarlarını yaratmış, egoistlik ve menfaatçilik günlük icraatler haline gelmiştir. o yüzden umut etmek koskoca bir yalana bile bile inanmaktır. çelişki odur ki, umuda tutunmayan ve inanmayanın kalbinin bir yerinde, kalp kırık da olsa, atmasını sağlayan gücü verenlerden biri de umuttur.
anlatan ama dinlemeyenlerin arasında, karanlık ruhların içinde, onları sevmeye çalışmak, aşık olmaya çalışmak gibi umut etmek de insanın kendi üzerinde sürdürdüğü bir işkencedir. yine de dünyanın dönmesi için sevgi ve umut kalıplaşmış sahtekarlıklardan kurtarılmalıdır.
