iç dsiplinleri dengesiz olan insanlar bilgi sahibi olmazlar. Karar ve yön tercihlerini bir bütün olarak incelediğinizde bu kısımdaki birey yahut toplulukların fikri dünyalarında hırpalandıklarını ve itilip kakıldıklarını görürsünüz. Bilgi eksikliği farkedilmezsse kişinin kendi çaıpında bir sorun yoktur. Bir vesileyle (ki bu çoğunlukla kendini başkasıyla kontrolsüz kıyaslamaktır) bilgisiz olduğunu farkedince piskolojik olarak reaksiyon verir.
Bu raksiyon iki ana yönde sonuçlara sebep olur.
1. Kişi araştırma ve öğrenmeye yönelir. Bir disiplin arayışına başlar.
2. Yaşadığı dönem içinde popüler davranışın en dış yüzeyine taklit eder.
Birinci grup malum. Bilim adamları, sanatçılar, fikir insanları oluyorlar sonunda.
ikinci grupsa avam lafazanı olur.
Avam lafazanları; pravakatif söylemleri, agresif çıkışları ve saldırgan laflarıyla rahatsız edicidirler.
Kimi zaman hristiyan olmak popülermiş. Sorgusuz sualsiz fanatik hristiyanlar olarak görürüz bunları. iskendireyede, avrupada, asyada. Bazı dönemler aşırı islamcı olumuşlar bilgisliklerini saklamak için.
Bu çağda ateistleri taklit etmek var mesela. Dikkat edin, ateist olmak değil, ateistleri taklit etderek provakasyon yapmaktan bahsediyorum.
Hasılı kelam. Araştırma yapmak lazım. Öğrenmek lazım. Biliyorsak anlatmak, bilimiyorsak susmak lazım.
Tüfeyle sormuşlar.
Halk arasında kelamcılar var, sataşıyorlar, saldırıyorlar biz sinirleniyoruz. Ne yapalım bunlara karşı diye.
Yol dedğinin dümdüz olmazki. Çukurlarda var, hayvan pislikleride. Karşınıza çıkan delikse tıkayın, pislikse üstünden atlayın demiş.
Atlayın üzerinden kardeşlerim, paçalarınıza bulaştırmayın, etrafa sıçratmayın.
