Soğuk. Ne kadar süredir üşüyorum bilmiyorum. Bildiğim şey ise gözlerimi kapatıp kendimi soğuğun içine bırakamadığım. Kafamı çeviriyorum.Başucumda birisi. Ellerimi tutuyor. Buz kesmiş avuçlarımı götürmüş ağzına nefesiyle ısıtmaya çalışıyor. Çok yorgun olduğumu hissediyorum. "yapma" diyemiyecek kadar yorgun.Çünkü biliyorum ki beni hayatta tutmaya çalışmasının tek nedeni yalnız kalmaktan korkuyor oluşu. Ben korkmadım hiç yalnız kalmaktan. Alıştırılmış bi yalnızlık benimkisi. O benim gibi değil. Korkuyor. Korkutuyor yalnız olduğunu söyliyebileceği birinin olmama ihtimali. "Acı çekiyorum" demek istiyorum -Sus yorma kendini ve gözlerini açık tut-
Bırak artık nolur..Bak buz kesti avuçlarım. izin ver uyuyayım.
