geçen günlerde, eşi kolera ile beraber ataköy'e taşınmış olduğunu "11" yaşındaki bir hayranının kendisini merak edip camından içeri bakmasına sebep dövmesiyle haberlerden öğrendiğim kişi. bir de şu dayak olayı. hâlâ anlamış değilim. ama şirinevler'de oturan biri olarak ataköy'e taşınmış olmasına bu yüzden pek sevinemedim. ne vardı içeride, ne vardı evinde de bu kadar sinirlendin be sago'cum? değer miydi o yavrucağa el kaldırmaya? sen herkesin gözünün üzerinde olduğu bir sanatçıydın, sen sokakta yürüyen normal bir insan değildin ki medyatiktin. bu dürtüye karşı koyman gerekirdi. evet ben medyatik değilim ve bir çocuğu dövsem bu kadar olay olmazdı. ama sen? yakışmadı. hele ki şarkılarında bahsettiğin tasavvuf üzerine bu hiç ama hiç uygun düşmedi. ne ironik bi adamsın lan! hüzünlendim yine.
edit: resmi sitesine yaptığı açıklamayı okuduktan sonra birtakım fikir değişikliklerine gittim. dediğim gibi ben şirinevler'de oturuyorum. şirinevler ve ataköy arasında halkça medeniyet köprüsü diye tabir edilen bir üst geçit vardır. bizim mahallede düşük tabakadan insanlar yaşar. ataköy'de yüksek kesim. ama sokaklar, ataköy'ün sokakları bizim alt tabakanın cahil, serseri çocukları ile doludur. orası bir macera yeridir onlar için. yazın ataköy'deki bahçelere gizlice girip erik toplarlar. spor kompleksindeki olimpik havuza arka tellerden tırmanıp girerler. yasaktır bu. bekçiler farkedince kovalamaya başlarlar, bunlar kaçar. oldukça seri kaçarlar. kimi zaman elbiselerini kurtaramazlar, bekçi bunları yakalar döver kimi zaman. aldırmazlar. eşyalarını alana kadar salya sümük ağlar, bekçinin acımasıyla eşyalarına kavuştuklarında küfür edip giderler. dönektirler. açtırlar. nefesleri kokar. eğitim almamışlardır. aileleri bunları 3-4 yaşlarında sokağa salar, hiç ilgilenmezler. çünkü onlar da açtırlar. eğitim yok. dayak arsızıdır bu çocuklar. çalmaktan korkmazlar. işte bu tip çocuklardan olduğunu biliyorum sagopa'nın evine girenin.
