şu sıralar eleştirmenin, darbecilik ve otoriterlik ile özdeşleştirmenin moda olduğu ideoloji. aslında tam olarak da bir ideoloji sayılmaz. kemalizm osmanlı devleti'nin son dönemine bir tepki olarak doğmuştur. tepkisel bir harekettir. kısa zamanda çok iş yapabilmenin aracıdır. kısa zamanda çok iş de yapmıştır.
kurtuluş savaşı bittiğinde bu ülke bugünkü (ve o günkü) ırak ve afganistan'dan çok daha kötü bir durumdaydı. bütün ülke tarikatların, şeyhlerin elindeydi. eğitim, okuma yazma oranı özellikle kadınlarda çok çok düşüktü. sanayi üretimi sıfıra yakındı. halk savaştan çıkmış ve perişan haldeydi. osmanlı saltanatı sevr antlaşmasını imzalayacak kadar vatanını unutmuş, kendi derdine düşmüştü. kemalizm böyle bir ülkeye büyük bir dinamizm kazandırmıştır. türkiye'yi değerlendirirken batı ülkeleri ile de karşılaştırma yaptırılabilir ama türkiye'nin nereden nereye geldiğini görmek daha sağlıklı bir değerlendirmedir.
türkiye'de osmanlı'nın kalıntıları da hala devam etmektedir. osmanlı zihniyeti bu ülkede hala mevcuttur. "egemenlik kayıtsız, şartsız allah'ındır" demiş olan bir başbakana sahibiz. kemalizm işte buna bir tepkidir. bunun panzehiridir. atatürk de bu tepkinin ortak değeridir. tarihi tamamen unutup, sadece bugüne bakarak değerlendirme yaparsak, kemalizm bize absürd, gereksiz gözükür. ama tarih çoğumuzun hafızalarında yer etmektedir ve iyi ki de etmektedir.
