Bir adam, harbiye'de taksiye bindi. sürücünün yanına oturup aksaray'a gideceğini söyledi. sürücü konuşkan biriydi, yol boyunca durmadan konuştu.
bak şu yollara ağbi...allah razı olsun adamdan, yolları açtı da millet nefes aldı be!.. yol bu, yol ne demek? yol, bir kentin nefes borusu demek. yolları tıkandı mı, o kent soluk alamaz. yahu buraları neydi eskiden be... iki kilometre var yok, şu yolu yarım saatte alamazdık. arabalar durup yollar tıkanınca şoför şoföre muhabbet ederdik. bak, şimdi nasıl dakkada geçtik yolu.
bizim millete iyilik yaramaz ağbi... elin ağzı torba değil ki büzesin. yolları açtı diye adama söylemedik laf bırakmadılar. neymiş? adam yiyormuş. yesin ağbi, yesin be! afiyet, bal, şeker olsun. yeter ki, yediğini inkâr etmesin, annadın mı? yani iş yapsın, iş... adam iş yaptı, annadın mı? ne kadar iş yaparsa o kadar da yiyecek; ne kadar yerse o kadar da iş yapacak... namuslu adam ona derim ağbi... iş yapıyor mu, yapmıyor mu? sen ona bak. iş yaptıktan sonra yesin ulan, yesin be... benden yana anamın ak sütü gibi helal olsun, annadın mı? adam yapıcı ağbi, yapıcı... yiyici ama yapıcı da... bak, neler yaptı, öyle değil mi? insanın yediği unutulur, ama yaptığı kalır, unutulmaz.
bir müşterim anlatmıştı sizden iyi olmasın, zamanında bir bursa valisi paşa varmış mesela, abdülhamit'in emriyle o zamanın büyük millet meclisi'ni kapatmış, bu kötülüğü unutulmuş da, bursa'nın dar yollarını açması unutulmamış. tarihten ders alınacak ağbi...
yemesine yedi ama bak neler yaptı, ortada. sonradan herkes sülalesine rahmet okuyacak. bak şu yollara mesela. adam yolları açtı, alanları genişletti. yedi diyorlar. ne demek yedi? insan olur da yemez olur mu? eskisi yemedi de ne bok yedi, affedersin... ne yaptı yani? tavşan tersi gibi, ne kokar ne bulaşır bir herifti. ne o? namusluymuş. bana ne yararı var onun namusunun? ulan, öyle namus olmaz olsun. millete bir yararı olmadıktan sonra onun namusundan bana ne?
ağbi, insanoğlu yiyecek, yiyecek... yemeden olmaz. ne demişler hani, bal tutan parmağını yalar, demişler. çok iyi demişler ağbi... adamda maşallah öyle bir parmak var, daldırdı mı parmağını bir okka bal kaldırıyor. neden? çünkü büyük iş yapıyor. büyük iş yapınca da büyük yiyecek... yesin, yesin! becerebiliyorsan sen de bir iş yap da ye. öyle değil mi ağbi...
namusluymuş... bana ne yahu... onun namusu allah'la arasında bir dalga, beni ırgalamaz.
ne kendi yer, ne başkalarına yedirir; öylelerinden nefret ederim.
yemeyen var mı ağabey? söyle bana, kim yememiş, hangisi yememiş? ağızdır bu, elbet yiyecek... boğazdır bu, elbet geçecek. ye, helal olsun, ama iş yap be kardeşim.
onu bunu bilmem ben ağbi, ben yiyenden yanayım; ama iş yap da ye. o zaman canım kurban...
büyük iş yaptı mı adam, elbet büyük yer. yiyenden korkma hiçbir zamn, ben yemem diyenden kork. o hiçbir iş yapmayanlar herkese namuslu görünüp, kimse de yemsin numarasına yatar. biz bu numaraları yer miyiz ağbi? salt kendileri yesin, başkaları yemesin isterler. var mı öyle dalga? rabbena, hep bana. alıp da kaçan mı?
hem yiyeceksin, hem yedireceksin ki, milletin işleri yürüsün... herkes haddini bilmeli; kendi mevkiine, kendi rütbesine, kendi derecesine göre yiyecek ki düzen bozulmasın, annadın mı?
millet şunu anlamıyor: yemeden ve yedirmeden olmaz. cenabı mevlam, insana iki el, bir ağız vermiş. niçin? yesin diye... yoksam, kurban olduğum cenabı mevlam bilmez miydi insana iki el yerine bir el monte edip iki de ağız deliği açmayı. o zaman bir elle iyi yiyemezsin. herşeyin bir esbabı var. iki elin, bir ağzın var ki, bol bol yiyesin diye, öyle değil mi ağbi?
yemiş! yer ulan! elbet yiyecek. adamın ağzı var be! ama bu bizim millete iyilik yaramaz.
çok yemiş diyorlar. iyi ama çok da iş yapmış adam, onu gören yok...
burda mı ineceksin? tamam ağbi... vallaha bozuğum yok ağbi... yeni çıktım işe. paranın üstünü veremeyeceğim. kusura kalma. hakkın geçiyor ama n'apayım ağbi... helal et!
ağız bu ağbi, yiyecek! yesin, yesin ama iş bitirsin. gel de anlat bunu bizim millete. bu bizim millete iyilik yaramaz ağbi...
hadi eyvallah ağbi... helal et!
