son kitabına kadar, kendine aşık etmiş yazar. roman tekniği, olay örgüsü vs. vs. vs... bakımından gerçekten pek başarılı, pek övülesi, pek okunasıdır. lakin son kitabında elini tasavvuf gibi ağır bir taşın altına sokmaya çalışmış ve ezilmiştir. haddi olmayan bir şekilde mevlana gibi şems-i tebrizi gibi önemli alimlerin ağzından konuşmuş, düşüncelerini aktarmaya çalışmış, hikayeler uydurmuştur... keşke kitabında alelade tanınmamış iki derviş uydursaydı da mevlana'dan şems'den uzak duraydı...
