tanım: hangi adaya oy vereceği hususunda kararsız kalan adayın seçim günlüğü.
ilk kez seçmen olarak uyanmıyordum fakat ilk kez bu kadar kararsızdım.siyasetten hiç anlamam. ideolojilere de inanmadığımdan takım tutar gibi bir partinin, liderin peşinden koşan biri de hiçbir zaman olmadım. bekle gör politikası, konjonktür, vicdan ve akıl arası sıkışmalarla geciştirilen seçim dönemleri.. bu sefer farklıydı. bu kadar huzursuz olduğum başka seçim hatırlamıyorum. okula doğru ebeveynlerimle yürürken, adaylar sırayla önümde diz çöküp neoooolur bana oy ver mührü bana vur diye kendilerini dilenci gibi pazarlarken okulun önüne geldiğimizi farkettim. içeride muazzam bir kalabalık. neyseki kolay bulduk oy kullanacağımız salonu. e konu komşu sırada. teyzelere amcalar abiler... ne yazıkki bacılar yok. bacım çekeceğimiz kız bile olmayan bir muhit burası. nasıl tohum atılıyorsa her gün doğumuyla bastırılmış duyguların şaha kalkacağı belli yeni potansiyel abazanlar peydahlanıyor.
zigana34ün annesi: kaç yere mühür vurcaz.
teyzenin biri: 4 yere galiba. belediye, muhtara, ile bide ampüle vurcaz
herkes kafasında ampülle geziyor mübarek. mühürü, gördüğüm bütün ampüllerin üzerine vurdumculuk. pek tabiki saygı duymak lazım. insanlar nasıl yönetilmek isterlerse öyle yönetilirler. eleştirebiliriz fakat allah belanı versin allahın salakcılığını oynayamayız. fakat şunun farkına çok iyi varabiliyoruz ki bir hanede klasik türk kadının oyunu evin erkeği belirliyor. çoluk çocuğun oyunu da aynı baba etkiliyor. 17 yıl öğrencilik hayatı olmuş biri olarak hangi muhtar adayına oy vereceğimi babam belirledi. hal böyleyken ilkokulu köydeki uzaktan akraba amcaya yedirilmiş çökelek ile bitirmiş olan bünyeler de beyim ampül dedi ampül, hilal dedi hilal, oklar falan varmış ona verdimcilik yapıyor. neyseki oy vereceğimiz adaylar üzerine konuşmadan seçime giren bir seçmen aile benimkisi. muhtar da şu "o tanıdık biri, o içimizden biri" diyen osmana versekli geyikle karışık nabız yoklamada hayır alparslana verin osman çobanın teki ile ortamı germeden okaay alparslan bencede ile sonuçlanan bir seçimdi. neyse efendim uzatmayayalım.
muhtarlığı atlattık kaldı 4 diye düşünürken ilçeye verceğim adayı gözüme kestirdim, ilçe meclisede rakip partilerden birini koydumki bu adamların tek elinde olmasın muhalif görüşler olsun meydanı boş bulmasınlar. aynı mantığı istanbul büyükşehirde de düşünürken bir adayımın olmadığı aklıma geldi. e ama sıra var insanlar bekliyor. kararsız seçmen olduğumu da belli etmek istemiyordum her nedense. ayıp mı? kime oy verdiğimi açıklamayacağım ama kesinlikle kazanabilecek bir aday değil. içim rahat etmedi mührü vurduğumda. heyecanım telaşa ve az birazda ben ne yaptım aq pişmanlığına dönüşmüştü. çıktık okuldan. eve doğru yürürken adayımın neooolur bana oy veren diyenlerin içinde olmadığını hatırladım ve bana oy için yalvaranların da bana artık yalvarmadıklarını. garip bi şekilde içmdeki yangına su serpilmişti sanki. artık kahvaltı yapabilirdim.
