bizzat insanın kendi kalbinin insana hissetirdiği duygudur. bu kalp yok mu, bu şerefsiz kalp, gider hiç değmeyecek birini sever, o da yetmedi, o değmeyecek biri gittikten sonra bile hala onu ister, işte insana kendini çaresiz hissettiren durumlardan biri de budur.
mantığın, onurun, benliğin o nu sevmenin, düşünmenin yanlış olduğunu bilse de, bu gönül işlerine bakan kalbe söz geçirememek en büyük çaresizliktir.
