türk futbolunun duran top gerizekalılığının tekrar su üstüne çıktığı maç. bir ara luciano türkiye'deyken fenerbahçe bu konuda kalburüstüydü. ancak hem lehimize hem aleyhimize olan duran toplarda ne yapılmamaıs gerekiyorsa onu yapıyoruz.
sol tarafımızın hallaç pamuğu olduğu şu maçta 1-0 yenilmemize sevinmek lazım. bir galatasaraylı olarak fatih terim'inde bu skora kıçına kına yakacak kadar sevindiğini düşünüyorum. 1-0 olduktan sonrasında maç bitsede gitsek havası vardı. ortasahayı diri tutacak vasıflarımız bir bir çöktüğü gibi 3 pas yapamadık. garibim gökhan gönül altıpasta kafa topuna mı çıkacak hücumda bindirmeler mi yapacak elinden geleni denedi. ama mentalite oalrak yeniktik zaten bir doksan dakika daha olsa kaç yazar.
arda'yı son zamanlarda hiç bukadar kötü görmemiştim. tuncay'da haddinden fazla pas hatası yaptı. ancak en önemli zaafiyet hakan şükür'den sonra milli takımımıza heyecean verici bir santrafor bulamamış olmamız. gökhan ünal'ı da koskoca santiago barnebeu'yu podyum yerine koymasından dolayı eshefle kınıyorum. o tiple kendini manken sanmış garibim.
azim miydi neydi reklamlarda kükrüyordu imparatorumuz. ancak sahada o kadar delikanlı olmadık. hiç ummazdım böyle oynayacağımızı. orta sahamızı bile gömdük yarı sahaya. beraberlik denemeye değerdi fakat.
