alaycı tavrını bir kenara koyarsak ateistliğine saygım sonsuz. ancak, bir süredir ister istemez takip ediyorum kendisini ve ciddi ciddi sorguluyorum, empati kurmaya çalışıyorum. sanırım sonunda başardım. önceleri ciddi bir paradokstu benim için. bir hristiyanın müslümanları veya başka dinden olanları hristiyan yapmak için üstlendiği misyonerliği anlarım. ona keza müslümanların, müslümanlaştırmak için yaptıklarını da. ancak, be adam, madem inanmıyorsun, nedir derdin? madem inanmıyorsun, bu çırpınış niye? atezmi bir din olarak düşünüp yandaş toplamak mı? nedir?
sanırım amaç bambaşka. eğer cidden düşündüğü şey, insanların din ile köleleştirildiği, özgür iradelerinin elinden alındığıysa tamamdır, benim için cidden kapanmıştır mevzu. amacı da insanları özgürleştirmek, hayatlarında ibadete ayırdıları zamanı kendilerine ayırmalarını istemekse, gözlerinden öperim. ancak farkına varamadığı şey ise, açtığı başlıklarla sorguladığı önermelerin altına yazılan cevaplar ile insanları dine daha çok itmesi. pek çok kişi, ki bunlara ben de dahilim, çok fazla sorgulamadan kabul ettiği din olgusunun gerçeklerini daha net öğrenir oldu, daha sıkı bağlandı. siyahı gösterip beyaza daha çok anlam kazandırdığı için kendisine teşekkür ederim.
