ilgili toplumun başına gelebilecek en beter durumdur bireylerin birbirlerine olan saygılarını kaybetmeleri. ne yazık ki son zamanlarda çokça örneği var bu durumun yakın çevremde. üzülüyorum, düşünüyorum, dilim döndüğünce anlatmaya çalışıyorum ama nafile... vazgeçtim artık savaşmaktan, insanlara saygının bir mecburiyet olduğunu anlatmaktan vazgeçtim. lalelere anlatıyorum artık... "bak" diyorum, "herşeyin temeli saygıdır" diyorum karşımda boynunu büküyor öylece. ve sanki anlıyor ne demek istediğimi... ancak ne yazıktır ki kafamı çevirip de baktığım hiç bir insanda göremiyorum artık saygıyı. hırs görüyorum damarlarında, gözlerinde ölesiye bir nefret görüyorum, ellerinde şiddetli bir titreme yoğun sinir ve strese işaret edercesine... peki ya saygı nerede? kimileri öğle namazına müteakip gömüldü diyor, kimileri ise külleri yakıldı ve kızılırmağa döküldü diyor. yeni nesil hiç bilmiyor, hem de hiç... bütün maneviyatımı kuşanarak arıyorum, bulamıyorum... bulan varsa beri gelsin!
