zamanen hızlı yaşamayı arzulayan bünyenin, zamanın kendisine yetersiz geldiği anlarda içinde bulunduğunu düşündüğü haldir.
hızı asla değişmeyen, her boyda dilimi mevcut koca bir pasta olan zamana; şahsın, özlem, kin, tutku, aşk ve benzeri unsurların etkisinde boyun eğdiği, bir işaret beklercesine suç atıldığı anlarda, vurulan damgadır.
"yaprak hiç istekli değildi düşerken
kum saati misali yalpalandığında, akıyordu kanım
hiç kalmıyordu burnumda kokusu simitin
zaman geçip gitmeye yabancılaşıyordu
sen içimden, geçip geçip giderken."
