iki kuruş ücretle "insan" yetiştiren kişi. ne o alaycı tavırlar dediğini duyar gibiyim. kulaklarım keskindir tüm öğretmenler gibi. sınıfın en arkasında oturup fısıldasan bile duyarlar hani. evet bildin sen onu. ömrünü sözlük ortamlarında yiyenlerden olduğun için arka sırada da oturmuşsundur mutlaka. okuldan da kaçmışsındır, eriğe de dalmışsındır. herkesin yaptığı şeyleri meziyet gibi görüyorsun ya sana da bir şey demiyorum sevgili yazar.
şimdi bardağın dolu tarafından da boş tarafından da bakalım.
lisede aynı sırada oturduğum, öğretmenin arkasından kafasına kağıt atan, "eheh dün sevişmemiş herhal bu baksana ne gergin" diyen arkadaşlarım/tanışlarım öğretmen olmuş. abartısız hepsi böyle. ama adam olamamışlar. o meşhur hikayedeki gibi. onu da bildin sen. aferin.
şimdi bu insanlar facebook'ta gördüğüm, gözlemlediğim kadarıyla (ki yazı yazdıkları tek ortak platformumuz facebook) dahi anlamındaki de'leri ayıramayan insanlar. kişisel iletisine "üfff haftasonu gelsin yha" yazan insanlar. okuldan, öğrenciden daha çok nefret eden öğretmen mi olur ahaha. hani arada şunu da söyleyeyim. ben 28 yaşındayım. 28 yaşında bir insanın 4 senedir öğretmenlik yaptığı ve yha, chok sheker, datluuu diye konuştuğunu düşünün. korkunç değil mi? daha korkuncu ne biliyor musunuz? bu insanların sizin kardeşinizin, çocuğunuzun, sevdiğiniz herhangi bir insanın öğretmeni olması.
şark görevini yapan öğretmen arkadaşlarımda ise durum çok farklı. (şark görevi ne saçma bir şey de mi? yurdun biraz doğusuna gidiyorsun diye insanlar senin için üzülüyor.) doğuda öğretmenlik yapan arkadaşlarım profillerine çocuklarım dedikleri öğrencileriyle fotoğraflarını koyuyorlar, eğitim/öğretim hayatındaki aksaklıkları da. bir sırada oturan 3 öğrenciyi görüyorsun o fotoğrafta, duvarların boyasının yer yer döküldüğünü görüyorsun, soba görüyorsun. ben 10 yıldır soba görmediğim için mi şanslıyım, yoksa kendi sınıfının sobasını kendi maaşından aldığı kömürle yakan öğretmen arkadaşım mı şansız?
