hay aq, 'kim bu başlığı sol frame e koydu?' diye akıldan geçirten olaydır. bir an öyle korktum ki. bir an... bu kadar uzun olamaz ha.
küçükken başladı bu korku; ilk 'anne' dediğimde. daha öncesinde de vardı belki; ama isim koyamıyordum. hep devam etti. hatta bir gün, 'anne beni üniversiteye kadar okula sen götüreceksin'e döndü. evet dedim bunu. hala annemin aklına geldikçe gülümser, ben anlarım onu düşündüğünü.
öyle bir korkudur ki, ana okulunda öğretmen tekmeletir. ayrılmamak için çırpın, çırpın... koy tekmeyi öğretmene.
bazıları da buna süt çocuğu der. kedi ulaşamadığı ciğere: ananı s.kiim der. ama ama ama anneye küfür yok!
annnneeeeeeeeeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! bekle okul çıkışına kadar!
