eğitimci bi baba olarak her zaman sizden daha iyisini beklediği için onunla yıllar yılı anlaşamamak...her söylediği cümleye muhalefet olmak...bakışlarınızla savaşmak...ve günün birinde sizi hastanede önlükle görmesi, önce kahkahalara, sonra gözyaşlarına boğulması...sonrasında geleneksel hale gelen anne ve kardeşi ekip kahvaltıya gitmeler, gezmeler, tozmalar, sohbetler...anladım ki severmiş beni...
