ADA
Anne, sen uykudayken,
rüzgârla kırbaçlanmış,
türkü söylerken bizi kuşatan sular
ezgisini yitirmiş şarkıların sesinde
yaşarsın
çıplak ve unutulmuş ve kıraç.
Ada:
Senin tepelerin ve vadilerin
zamanın geçtiğinin farkında değil.
Onlar düşlerinde kaldı
-çocuklarının düşlerinde-
esmekte olan rüzgârların
ve uçmakta olan tasasız kuşların.
Ada:
Kızıl dünya biçimlendirdi bir tepe gibi sonsuzluğu!
-taş kalpli yeryüzü-
bütün gücüyle bağlarken rüzgârları
engebeli uçurumlar önünü kesmekte tüm ufukların!
