hümanizm gibi kaypak bir zeminden, ergen gibi gerontokrat bir tanımlamayla, iki yüzlülük gibi ahlaki bir değer üzerinden yapılan spekülatif bir tanımlamadır.
amma ve lakin oturup hümanizmi tartışsak komple insanlıktan çıkarsınız ulan -henüz çıkmamış olanlar için. ayrıca bazılarının insanlıktan anladığı ile benim anladığım farklı, öyle olmasa üzülürdüm kendi adıma. bana hakarettir lan bu!
keza gerontokrasi de ayrı bir tat yani konuya. ergenlikten çıkınca beyindeki nöron sayı mı artıyor? analitik düşünme yetisi gökten mi iniyor? o zaman bu salaklık nereden geliyor? bu böyle sürer gider. hele şu ahlakcılık yok mu dillere destan. sanki hümanist olduğumu kabul etmişim de üstüne bir de dediğimden dönmüşüm gibi olduk mu iki yüzlü? vay be ne kolay lan bu iş böyle. evrensel ahlaka hiç girmek istemezdim ama bu da böyle bir anım olarak kalsın.
not: insan sevmek = hümanizm. bu bilgi düzeyinden üretilen tanım da ancak bu kadar boktan olurdu.
