Bilim, tarih boyunca dinin en büyük düşmanı olmuştur. Her yeni ilerleme dinin onu sahiplenmesiyle son bulur. Hazıra konan yüce bir güç vardır kimsenin göremediği. Menfaatler bunu gerektirir. Bilim insanları asla hurafe kabul etmez ve her şeyin bir nedeninin olduğunu ispatlayana kadar çalışmalarını devam ettirirler. Zihinleri asla tembelliğe alışmamıştır. Ol dedi oldu mantığını rededer ve bilimsel sorgulama yöntemleri ile sonuca ulaşırlar. Bunu yapan biri neden harcadığı onca emeği bir yüce güce bağlasın ki? Bu komik olurdu. işte bu yüzden bilm adamları din kavramına ve onun getirdiği hurafelere inanmaz. Dinsizlik kavramı dine inanıldığı sürece geçerlidir. O halde, bilim adamları dinsiz denemez çünkü böylesi bir kavram onlar için tanımsızdır.
Dine inanan bilim adamları da yok değildir. Fakat onlar asla yoktan bir şey var etmezler. Elde edilmiş bilimsel sonuçları tanrıya yormakla meşgullerdir. Tek amaçları, bilimsel yargıyı çürütmeye çalışmaktır. Ve hep öyle olacaktır.
