--spoiler--
filmin başında anesthesia awareness hakkında ballandıra ballandıra bilgi verirken, kişinin bilinci yerinde iken felçli durumda olduğunu üstüne basa basa söylemesine rağmen, neşteri yediğinde ya da kaburgası ayrılırken hayden'dan gelen bağırma çığırma efektleri yersiz ve gereksiz olmuş, çünkü felçli bir insan bilinci yerinde olsa dahi bu kesikleri darbeleri hissedemez. kan basıncı fırlar bi kere o heyecanla ve anında ölür. ama makinada sağlık durumu, kalp atış ritmi hakkında hiç bir değişiklik yoktu. bir de bu anesthesia awareness hadisesini olayın ana noktası yapacakmış gibi bir izlenim verip, daha sonradan başka şeylere odaklanmış olması dikkat dağıtıyor. sağlam bir fikri pek de iyi işleyememişler. jessica alba da o role gitmemiş *, onun yerine, * veya *'i görmek hoş olurdu. lena olin'i beğendim açıkçası, zaten o güzellikle beğenilmeyecek gibi de değildi. filmde beni en çok etkileyen sahne, oğlunun kurban gittiğini anlayan annenin kendini hiç düşünmeden feda etmesiydi. kadının ilaçları alırkenki soğukkanlılığı, bir annenin oğlu için canını feda ederken ne kadar rahat olduğunu göstermesi açısından çok etkileyiciydi, hakikaten gözlerim doldu burada. bunun dışında komploya dahil olan elemanları bir bir öğrenirken çektiğim "hasssiktir lan" tripleri alba'yı da öğrenince tavan yaptı.
--spoiler--
sonuç olarak; hayden christensen'ı anakin dışında bir rolde görmek güzeldi diyebilirim. ama, bunun dışında orijinal bir fikri kötü işleyen vasat bir filmdi ne yazık ki.
