bir pazar günü, bahar sabahına uyandım. perdesi çekili penceremden içeri sızmaya çalışan güneş odamı aydınlatıyordu.
uzun ve yoğun kışın bitimiyle tüm karamsarlığımı kışlık kıyafetlerle birlikte raflara kaldırdım. uzun bir süre de indirmeye niyetim yok onları oldukları yerden. çünkü canımı sıkan karamsarlığıma arkamı dönüyorum ben bu sabahla beraber. gözlerimi inatla güneşin acıtan ışığına dikip özlemimi gideriyorum. "uzun zaman olmuştu." diyorum, "uzun zaman..."
üstüme hırka giymek zorunda oolmadan yatağımdan kalkmanın hafifliğiyle mutfağa yöneldim. mutfak balkonunu demirlerine konmuş kuşlar, ılık rüzgarın etkisiyle havada uçuşan örümcek ağları ve polenler. neyi müjdelediklerini o kadar iyi anlatıyorlardı ki. erik ağaçlarının zamansız açmasına neden olan yalancı mart güneşi değildi bu!
içime çekip güzel bahar kokusunu , "geldi" dedim "içimi yeşerten güzel mevsim!" " geldi..."
