Meniere hastalığı ilk kez Fransız doktor Proper Meniere tarafından 1861 yılında tanımlanmıştır. Baş dönmesi, Kulakta dolgunluk hissi, çınlama ve işitme kayıplarıyla ortaya çıkan bir iç kulak hastalığıdır. panik, soğuk terleme, çarpıntı, bulantı ve kusma, yattığı yerden kalkamama hali, başını sabit hale getirme ihtiyacı belirtileridir. Herhangi bir hareket yokken, hastanın çevrenin döndüğü ile ilgili duyumu oluşur. Hasta uykudan baş dönmesiyle kalktığını ifade edebilir. Ataklar arasındaki dengesizlik birkaç gün sürer. ilerleme gösteren dalgalı sinirsel tipte bir işitme kaybı vardır. Özellikle düşük frekanslarda ortaya çıkar. Bu, erken dönemlerde atakların hemen öncesinde ve sonrasında olur. Ardından normale döner. Geç dönemde atak sonrasında normale dönmesi gecikir. Zamanla kalıcı hale gelir. Çınlamanın şiddetindeki artış, atağın ilk belirtisi olabilir. Erken dönemde gelip geçicidir. Ancak ileri dönemde kalıcıdır. Hastaların büyük kısmı gürültüye karşı toleransını kaybetmiş haldedir.
