tanım: amaç arayışı, sürekli sıkılganlık, anı yaşayamamaya sebep olan durumdur.
son zamanlarda fazlasıyla hissettiğim bir durum. depresyon belirtisi midir yoksa hayattan zevk almasını mı bilmiyorum, emin değilim.
efendim şöyle ki, gün içinde ne yaparsan yap hep geçici geliyor. anı yaşama duygusu yitti sanki. okula git, derse gir, ee? derse girmesek mi? hadi girmeyelim, ne yapalım arkadaşlarla bir yerde oturup geyik döndürelim. ee? hadi oyun oynayalım, gülelim eğlenelim hoplayıp zıplayalım. ee? yani herşey bitiyor, tükeniyor ve sonrasında bir boşluk bir bıkkınlık. "puff şimdi ne yapsam ki yaa" düşüncesi hakim oluyor tüm bedene. tüm gün görmediğin yerleri görsen de; çok gülüp çok dolu bir gün geçirmiş olsan da eve geliyorsun ve şimdi? boş. hergün arkadaşlarla gezmek de sıkıcı değil mi? ya da hobilere başvurulabiliyor. spor, dans kursları, enstrümanla uğraşmak, puzzle yapmak, ... ama ne yaparsan yap bu da zamanla rutinleşiyor. sahip olduğun hayatın değerini bilememek belki bunun adı ya da ne bileyim sorunsuz bir yaşama sahibiz de aranıyoruzdur. bilemiyorum ne, çözemedim. belki her şeyi çok çabuk tüketiyoruzdur ve bir sonrakini beklerken sıkılıyoruzdur. **
en sonda varılan sonuç da;
(bkz: fani dünya)
(bkz: bitse de gitsek)
