temeli içine atılmış cümledir tanım gereği.
içimde biri var, hatta birileri. isimlerini tek tek sayamasamda, sıfatları daimi. içimde bir "siz" varsınız. içimde bir deli, birkaç kadın ve bir çocuk. içimde bir hiç var ve ben hiçliklerden binbir duyu yaratıyorum kendime. farkındalık kazandırıyor tıpkı üşümek gibi.
içimde biri var. kim ki? içimde bir boşluk var, yokluklara bağladığım anlamları emanet edebildiğim. içimde bir anne var, bir gün doğacak.
içimde uzaklar var, bir gün gideceğimi biliyorum. gittiğimde gülümseyeceğim biliyorsunuz. içimde gitmek varken, siz burda kalıp beni izlemeyi seçiyorsunuz. kalın öyleyse. ben tebessümleri tecrübe ederken, siz bana hikayeler anlattırırsınız.
içimde bir oyun ve bir oyuncu; siz bile bile buna kanıyorsunuz. sonra her yer kırmızıya bulanıyor, dönüp bana "neden? neden her şey kırmızı?" diyorsunuz. eş anlamlı kelimelerin oyununu oynuyorsunuz kalabalık bir kadroyla.
içimde bir sen varsın. bilinen bir çok şeyden farklı hisseden. içimdeki sizlere dersler veren. ama oyunum tek kişilik, her hayatta olduğu gibi.
bastırıp parmağımı boğazıma kusuyorum dünyamı. içimde bir hoşluk var; üstümden bir yük kalkmış gibi.
