Evet Bono nun iki yüzlü politik söylmelerine sinir oluyorum, evet türkiye ye gelmedikleri için konser kaydıyla yetinmek zorunda bırakılmak asabımı bozuyor, ama filmi o kadar güzel yapmışlar ki ağzımın suları aka aka seyrettiğimi itiraf etmek zorundayım. bono hareket ettikçe ensesindeki ter damlacıkları yüzünüze sıçrayacakmış gibi, edge gitarını size doğru uzattıkça tutup ucunu yakalayacakmışsınız gibi hissediyorsunuz.
Yalnız sinemada çok sakin bir toplulukla seyretmek üzdü biraz beni, keşke gerçek u2 hastaları için özel bir seans olsaydı da konser boyunca* kimse yerine oturmasaydı.
