geçen gün karşıma çıkmış ve beni dumura uğratmış kedidir.
bir cuma günüydü ve sanırım ikindi vakti ezanıydı; arkaplan gürültülerini saymazsak(trafik, birkaç satıcı vs.) ezan sesi camiiye olan yakınlığımdan olsa gerek büyük oranda kulağıma ulaşıyordu. ben de yobazlığımdan mıdır bilmem ama adımlarımı sıklaştırmıştım sesinden rahatsız olup ezanın, ama tam bu sırada kaldırımın kenarında başını hafif yana eğmiş, sabit dikilen bir kedi gördüm ve durdum. ezanı okuyan kişinin sesi her incelip kalınlaştığında, kedinin kulağı da hafiften titreşiyordu; gözleri ise boşluğa bakıyordu öylece, sanki hiçbir şey görmüyormuş gibi...bir süre izledim, bir an gözlerim doldu ve yanına doğru koşmaya başladım, yakınımda gözükmesine rağmen hâlâ yanına varamamıştım. tam hiç yanına varamayacağımı düşünüp bırakacağım anda yanında bitiverdim ve kendimi tutamayıp o anın getirdiği hırsla tekmiği yapıştırıverdim kıçına..ve uçtu kedi. evet. uçtu, gitti. bir daha da görmedim. bu da böyle bir anımdır.
