noktası unutulmuş bir şiirdim aslında
son mektubuydu ağlatan beni başucumda..
gözyaşları vardı her satırında
ben gidiyorum yazıyordu ateş kırmızısı mürekkep beyaz kağıtta
dolar gözlerim arkamda ağlayanım olmadıktan sonra
bir nick altında yazmıyordu düşüncelerim, o kapalı kapılar ardında..
.
.
.
olduğu kadarına mahkum olmuş gözlerim,
düşünme sen beni aslında ben noktası unutulmuş bir şiirim..
