--spoiler--
hayatımıza dair birçok şeyi farklı açılardan değerlendirebileceğimiz iç döküşlerimizdir.
--spoiler--
hayatımı elime sık sık alır bakarım. işin aslı ilgi çekici ve ürpertici bir kürem de yok. hatta gözlüklüyüm bile. belki küreyi gözlük camıyla özdeşleştirirsek, paranoyak amcalarımızı ve teyzelerimizi rahatlatırız. ama konu neler gördüğüm ise, gözlük camlarımın bununla alakası yok.
enteresandır sesler duyuyorum. hayatım elimde evet ama sadece sesler duyuyorum. yaşanmış olsa da ve yaşanılır olmasını arzu ettiğim bazı şeyler yaşanılır olmaktan çıkmışsa da sesler duyuyorum. ses bana ait değil. kime ait olduğunu hiç aklımdan çıkaramıyorum. elimde sandığım birçok geçmişin ufkunda, gölgesini geri kalanlara zindan edercesine aynı kelimeyi sayıklıyor, tekrar tekrar kafatasımın içinde. belki çoktan unuttuğu, yaşanılası arzu edilir yaşanmamışlıkları adımlarımdan söküp atan o bir kelimeyi, kafatasımın içinden söküp atamıyorum... "saçmaladın" sözcüğü bir kesit halinde zihnimin duvarlarında oradan oraya hasar almadan savruluyor. düşün dünyamın her zerresinde sağnak yağmurlar gibi hissediliyor.
sırılsıklam unutmaya gitmek... şairane bir başlangıcın çuvallayan eylemi olsa gerek... ama dedim ya... yaşanılası arzu edilir yaşanmamışlıkları yaşanılır olmaktan çıkaran bir kelimeydi; gölgesini, arzu edilmiş yaşanmışlıkların bile üzerine zindan eden...
