ve yine düşündüm de..
pencere önü çiçeği misali; hayatı izleyip her şeye uzaktan bakmak
sonsuz dünyaya değil sonu gelmiş yaşamlara takılma konusunda kararlılık halini sürdürmek..
herkese kancayı takan.
ölümü anımsatan şarkılardan ürkmüyorum, beni korkutan bu ıslak sokaklar
ve ardından açan güneş
ve ayaz
nasıl korkunç bir değişim,
hava bile kararsızken kararlı kalabilecek misin sen
ya da; soru yok, cevap yok.. düşünmek, konuşmak, varmak, kalmak yok.
yoklar için kurulu bir dünya
olsun mu.. olmasın.
