sene bundan yaklaşık on yıl önce. bölücü başı abdullah öcalanın yakalanışının yıl dönümü. akşam saatleri sokakta elektirik direğinde bulunan pota'yı yeni takmanın heycanı ile deli gibi basketbol oynanmaktadır. vakit bir hayli ilerlediği için eve doğru yol alınmaktadır. beş yaşında kardeş, on iki yaşında iki arkadaş, ondört yaşında olan ben ilerlerkene, ellerinde silah üç kişiyi aşşağı merdivenlerden görünce; -kaçın olm kaçın teröristler.- narası attıktan sonra. polis'te panikleyerek dört nala peşimizden bizleri kovalayarak; -durun kaçmayın, dur! yoksa ateş edecez.- diye bizleri ikaz etmektedirler. ben ise; -yalan söylüyorlar olm kaçın sikecekler bizi.- dedikten sonra eve telaşlımı telaşlı, korkumuzdan götümüzün rengi suratımıza vurmuş bir şekilde; -anne teröristler geldi kapıyı açma, öldürecekler bizi.- dedikten sonra. kapı kırılırcasına çalınmaktadır. annem ise zerre kadar tereddüt etmeden; -kim o- dedikten sonra. -polis aç kapıyı!- annem; -nerden bileyim polis olduğunu alnında yazmıyor nerden bileyim! çıkar kimliğini!- ayarını verdikten sonra, annem; -buyrun- içeri girin. polis; -olm niye kaçtınız bizden sizi terörist sandık vuracaktık nerdeyse.- bizler ise; -polis amca bizde sizleri terörist sandık ondan kaçtık.-
