çok çok güzel ama bir o kadar da öncekilerden değişik bir Nil karaibrahimgil şarkısıdır. ilk dinlediğinizde "eee bu hiç olmamış ki ama lan" deeniz de birkaç kez üst üste dinlediğinizde aslında ne kadar deşarj sebebi bir şarkı olduğunu, dilinize kolayca dolandığını göreceksiniz. Şahsen bana öyle oldu. *
ilginç olan tarafı ise Nil'in diğer iki albümünde olduğundan çok daha farklı bir tarza sahip bir parça olduğundan ileri gelmektedir. ilk defa bir nil karaibrahimgil paraçasında ara ara da olsa bu kadar belirgin elektronik çizgiler görebiliyoruz, üstüne bir de bunu oryantal tınılarla harmanlanıyor. Sözler açısından da bir başarı söz konusudur. Kanımca nil karaibrahimgil bu tip aşk-meşk usanmışlıklarının, arada kalmışlıkların, karmaşık ruh halllerinin yansımasını çok iyi içeren neşeli şarkılar yapmaya devam ediyor, hani "nilletin damarını bulmuş bu kız" diyebiliyor insan rahatlıkla. * "Yok ki senin bir yedeğin, hem canındın hem ciğerin " de diyor,"kendimi bunun için mi yorucam ben" de. Ayrıca bir "tek taşımı kendim aldım"daki gibi bir slogan bulma ve onun üzerinden gitme eğilimini de bir kenara bırakmış bu sefer, bence bu çok daha profesyonel bir tavır. bu nedenle kendisini ayrıca kutluyorum.
Bu kızın yaptığı müzik, kesinlikle Türkiye standartlarında "bir kategoriye girebilecek" türden bir müzik stili değil. Bütün kalıpları kırabilen, aynı zamanda bunu popülerleştirebilen bir havası var yaptığı parçaların.
O zaman ne diyoruz? Böyle devam et deli ve dengesiz kız *
