şebnem ferah'ın en sağlam parçalarından biri. diğer "sağlam" gördüğüm parçalarının da genelde ilk albümünde (bkz: kadın) olması, profesyonelken amatör ruhu korumanın mümkünatı üzerine düşündürdü beni.
o diil de, samimiyet akıyor parçadan resmen. ne güzel çığlık atıyo bu hatun, henüz otomatiğe bağlamamışken...
