yıllar yılı göl kenarında bahar yürüyüşleri yaptığım, mor salkımlı kayalıkların altında dalgaları seyredip kahverengi gözlerine baktığım o tertemiz kadın, o kitap kurdu, o ay ışığında dizlerimde uyuyan umut dolu yürek VE o bir sabah güneşi seyri sonrası mide ağrılarıyla yine dizlerinde uyuyup kaldığım hayal meyal "gitmem gerek" cümlesini kuran o tatlı ses. geçen yıllarda hiç bir kadında saflığını göremediğim, içimde çakılı duran kadın portresidir uzaktaki sevgili.
arada bir "nasılsın?" der, "iyiyim." derim karnımda ağrılarla işte en uzaktaki sevgili o'dur
