hatirladikca sigara yaktirir. lise ögrencisiyiz o vakitler, 2 ci siniftayiz tek derdimiz belkide derslerimiz kopuk kopuk ask mesk hikayelerimiz. parkta oturuyoruz bir kac arkadas onumuzden gecen bir ambulansi görünce allah bilir hangi garibi alacak diye dusunuyoruz. sonra ambulans in gittigi yönden gelen insanlarin konusmalarini duyuyoruz. " yazik, gencti neden yapmis, vah vah " diyorlar. ne oldu amca diye soruyoruz, bir kiz intihar etmis atmis kendisini apartmanin catisindan. xxx mis ismi diyor. kekeliyerek soruyoruyorum, ki ki kimmis ? xxx diyor yine amca. xxx lerdenmis diyor. iste o an uyusuyor tüm bünye, hissetmiyor cevredeki hic birseyi, karariyor gözlerin önü, " napsam, nere gitsem, kimse sorsam" cevapliyamadigim bir dunya soru geciyor akildan. en iyisi hastahaneye gideyim diyorsum sonra, trafik, kalabalik dinlemiyor insan 20 dk da gidilecek yolu ne kadar sürede geldigimi bilmiyorum. soruyoruyorum hemen ilk gördügüm görevliye " xxx nerde, durumu nasil ? " sevk ettik diyorlar baska bir ile. eve donuyorum aradan 1 gun geciyor. gecmiyor aslinda o 1 gun, durumu nasil insaallah bisey olmamistir diye dusunup duruyorum. sabah oluyor sonra toplaniyoruz 3-5 arkadas, gidiyoruz arkadasimizin kaldirildigi ile. zar zor izin kopuyor, bir cam arkasindan izliyoruz, arka sirada oturan ikide birde gülen, saka yapan, derdini anlatan, kopya istiyen arkadasi. o güzellik yatiyor bir yatakta gözleri kapali morarmis gibi o güzel yüzü. o halde bile cok güzel arkadasim. sanki birden bire yataktan kalkip " naber uyuz yaratik " diyecek. yok ama kalkmiyor, icimden dualar ediyorum, rabbim ne olur iyi olsun diye. gözlerimden yaslar bosaliyor, dualarim artik icimden degil sesli söylemeye baslamisim farkinda degilim, sesleniyorum ona naptin sen kusum ? hadi kalk yapma böyle, yakismiyor sana zayif durmak. annesi geliyor yanima kendi cocuguna sarilir gibi sariliyor bana. " yavrum duymaz seni diyor, beyin ölümü gerceklesti hic tepki yok diyor doktorlar ". iste o an bir kez daha yikiliyorum ellerim bosaliyor artik, dusunemiyorum. sonra bir arkadas tutuyor kolumdan " hadi diyor gidelim yeter ". geliyorsum eve $oktayim halen, inanamiyorum halen olanlara. ertesi gün selasi veriliyor, son görev icin taniyan tanimiyan herkes cagiriliyor cenaze namazina. gidip son görevimi yapiyorum. yasadigim ilcenin 100 lerce ögrencisi, ögretmenleri herkes gelmis okul kiyafetleri ile. sonra mezarliga gidiliyor tum ögrenciler kol kola girmis, arabada olmasi gereken tabut omuzlardan inmiyor. cami ile mezarlik arasi sira sira omuzluyoruz tabutu. ve gömüyorsuz arka siranizda oturan uyuz, gicik, pis kopyaci arkadasi. dualar ediliyor arkasindan, agitlar yakiyor kadinlar, ama bir kadin " kizim sana beyaz gelinlik giydirecektim, beyaz kefen degil. " diyince bir daha yikiliyorsunuz, hatirladikca yine yikiliyor yine agliyorum.
zordur iste arkadasin ölümü. candir arkadas, candan can gitmesidir arkadasin ölümü. hatirlayinca aglamaktan, arkasindan bir fatiha okumaktan, bir sigara yakmaktan baska elden bisey gelmiyor iste.
