bu akşam üstü, hiç tanımadığım bir erkeğe, sırf ona benziyor diye, usulca yanaşıp merhaba diyecekken, caydım.
olay şöyle gelişti canlar:
kampüste acele acele yürürkene bu elemanı gördüm. "aaa bizim 3n lan bu" diyerekten yanına koştum; ama ona yaklaştıkça farkettim ki, bu eleman bizimki değil. üstüne üstlük, çocukla da göz göze geldik. çocuk, "ne diye koşuyo bu kız lan bana" diye garip garip bakarken, ben bari sıvamiyim diye o çocuğun arkasında bi arkadaşımı görmüş de ona sesleniyomuş gibi yaptım ve bu 3n'ye benzeyen elemanı arkada bıraktım. ve rezilliğim anlaşılmasın diye garanti bankası'na kadar yürüyüp geri döndüm. evet, yaptım bunu.
(bkz: kampüste heyecanlı anlar)
