kolay etkilenen bir insansanız ilk izlediğinizde aklınızda o felsefi cümleler kalmayan film. aklınızda sadece hayvanca alınmış bir intikam kalıyor. "bu sanat mı lan?", "bunu çekenin de, akıl edenin de ta doğuranlarını .." diyebiliyorsunuz.
ama filmde sinema adına çok güzel sahneler, çok etkileyici cümleler var. dae su ohun tepkisizliği, hayata olan açlığının yanında aynı zamanda hayattan tiksinmesi bunlardan birkaçı. özellikle ahtapotu lönk diye yemesi mide kaldırabilir.
filmin sonlarında ezeli düşmanına nefret kusması, anında fikir değiştirip ayaklarına kapanması çok sağlam bir oyunculuk örneği. sanki gerçekten kriz geçiriyor.
