kavuşamamaktan korkuyordu. sevgili ayyrı bir şehirdeydi ve haber bekleyerek yaşamak zordu. her şeyi düşünüyor, belki payitahta gelir, bir gün karşısına çıkıverir diye umuyordu...
ne çare ki içindeki arzuyu bastıramıyor, sevgiliden haberler beklerken bazı günler rıhtımda gemiler görse, içinden acaba o da çıkar mı diye durup umutsuzca bakınıyordu...
aradığı oydu, adı sanı vardı, ama adına halel gelsin istemiyor, kimseciklere soramıyordu. nerde, hangi şehirde, ne kadar uzakta olduğunu bilse yeterdi; hiç olmazsa onun olduğu şehirden tarafa bakar, öyle mutlu olurdu...
çünkü "aşığı olmayan güzel dilber, hastası olmayan tabip gibidir!"
