sene 99, sabahın erken saatleri. radyoda sürekli barış manço şarkıları çalınıyor. bunda bir hal var ama, hayırlara çıkarsın diye düşünülüyor ve o sıra spiker anonsunu tekrarlıyor. barış manço' yu kaybettik.
en yakın çevremizden birisini kaybetmişcesine içimiz acıyor. adam olacak çocuklar, o mesaj veren şarkıların, gözümüzün önünden şerit gibi geçiyor... ne güzel söylerdin gönül dağını, gül pembeyi, deli gönül sevdasını, sarı çizmeli mehmet ağayı.... göz yaşlarımız basitlikten çıkıp, hıçkırığa dönüşüyor.
nur içinde yat barış manço. yerine hiç kimse koyulamadı.
