kaç yaşına gelirsen gel, utandığın durumdur. ailenin yanında sigara içmek gibi bir şeydir bu.** küçüklükten beri utanırsın, ve ailen senin hep o küçük, utangaç halini bilir. bu yüzden tek başınayken veya kafadar arkadaşlarınla, ya da sevgilinle izlerken başına geldiğinde gayet normal bir durumdur. lakin aile ile birlikte izlerken, küçüklükten beri "ayıp" öğretilmiş olduğundan, böyle durumlarda ya kafanı çevirir, telefonunla oynar, ya da sehpada duran kül tablasına, dantele dünyanın en ilginç şeyleriymiş gibi bakarsın. ha hiç gözlerini ayırmadan filmi izlemeye devam da edebilirsin. lakin kafanın içinde bir yer, sürekli başka yere bakman konusunda seni uyarır. hala daha bakmaya devam edersen, bir takım savunma mekanizmaları devreye girer. gözlerin yaşarır, burnun akar. vücudun başka bir şeyle ilgilenmen için sana bahane yaratır. bu yüzden kaçınılması zor bir durumdur.
