isteyerek ya da istemeyerek,sebepli ya da sebepsiz ayrılmaktır...mutlaka acı,hüzündür yolun sonu.gözyaşı ve pişmanlık, keşkeler o dönemde kullandığınız en çok kelimelerdir.kolay olmaz kimse için, bile bile acıya yürüyordur insan...bunun farkındadır ama cayamaz bir kere...bir anlık herşeyi unutur ve düşündüğünü söyler, hayaller, geçmiş, gelecek paramparça olur.
