ağlatan, ağlatan, ağlatan filmdir. tekrar gitmeyi düşünüyorum, ne yalan söyleyeyim. ilk gidişimi anlatayım en iyisi. arkamızda bir grup liseli kız; film arasında çıkarız, okula gideriz, gibilerinden konuşuyorlardı. film arası oldu. bırakın filmden ayrılmayı, arayı bile kullanmadılar. o kadar etkileyici idi yani.
filmin gözüme çarpan eksiklerine gelince. birincisi bu filmdeki bir kaç olayı samanyolu dizilerinde de görmüş olmam.
iki kardeşten birinin terorist birinin asker olmasına tek türkiye dizisinde,
çoçuğun çamaşır makinesine atılmasına sırlar dünyası dizisinde rastlamıştım.
(bkz: evde anne zoruyla samanyolu dizilerini izlemek)
diğer eksiklik ise ramazan'ın köydeki küçük kızları. cansu aktay, tuğse gökhan, aleyna kala ve aslıhan kapanşahin adlı küçük oyuncuların yerine doğudan minik yavrularımızı oynatsaydı mahsun kırmızıgül, daha güzel olabilirdi. isimlerinden doğulu olmadıklarını anlamak zor bir şey değil.
yine de gidilesi filmdir. gidilmelidir. pişman olmayacaksınız, güvenin bana.
