yahya kemal, leyla adlı bir güzelin ay ışığında başına gelenlerin ve sonrasında ölümünü anlatırken şiirinde vâveylâ kelimesinin de hakkını vermiştir... "Bir sabah söyledi son sözlerini, Yumdu dünyaya ela gözlerini... Koptu evden acı bir vâveylâ, Odalar inledi; Leylâ... Leylâ!
