bizim kültürümüzde bir adet vardır; yemekeler bol tutulur ki, misafirler doya doya yesindir. misafirlerden artmayan yemek, işlevini görmüş addedilmez. ama tabakta da yemek bırakılmaz. tabağa alınan bir şey bitirilir. tabakta kalması görgüsüzlük olarak görülebilir veya yemeği beğenmemiş izlenimi yaratabilir çünkü. mesela; misafirliğe giden bir kadın, çocuğunun tabağında bıraktığı şeyleri, böldüğü ekmeği de yemeğe çalışır ki, ayıp olmasın ev sahibine. çünkü müsriftir, görgüsüzcedir. yiyeceğin kadar al tabağına derler adama.
