meleğim sanmıştım onu, öyleymiş aslında. ama unuttuğum birşey vardı benim; görevi can almak olsada azrail de bir melekti sonuçta! azrail mi yoksa dedim sonra, baktım o da olamazdı aslında! canımı alamayacak kadar merhametliydi. eli boş dönmedi ama canımı almasa da giderken ruhumu da götürdü yanında! bense şimdi ruhundan ayrılmış bedenim ve hala bana can veren kalbimle bakıyorum o meleğin ardından. ruhsuz gülüşlerim ve yorgun bedenimle! birdaha kırılabilecek kadar büyük bir parçası kalmamış kalbimin her parçasında yaşadığım o ağır sevgiyle!
