f.ö ve f.s (facebook'tan önce ve facebook'tan sonra) diye iki parçaya bölersek hayatımızı, hiç inkar etmeyelim ki böyle bir gösterişli kadir kıymet bilme hali, anılara sahip çıkma esintisi ve geçmişimizden insanlarla buluşup geçmişi yad etme tavırları sindi üzerimize. ilkokul arkadaşlarıyla buluşup kalem açmak vb. de bunlardan biridir.
onlarla buluşunca, herkesin gözüne ayrı şey çarpar tabi. vay anasını sümüklü sümbül taş olmuş, seyfi tembeldi ama cerrah olmuş gibi...
bana en çok garip gelen kızların saçları. bilmem kaç sene önceki sınıf fotoğrafında taş çatlasa bir sarışın üç kumral varken yanardöner bir hal almış arkadaşlarımın kafaları. o esmerliğin genel geçer hükmü çok gerilerde kalmış. sarı röfleler, hardal rengi, kızıl boyalar, kimi uçlarına mavi attırmış, te-hey!
